ابعاد یک سوال !؟
یکی از چیزهایی که از همان دقایق اولیه آغاز فعالیت مغز در انسان استارتش می خورد و شاید تا دقایقی بعد از مرگ (!!!) ول کنِ انسان نباشد موضوع ایجاد سوال می باشد ...
درگیر شدن با یک سوال برای همه پیش آمده است ، ولی نگاه کردن به این موضوع از بیرون خیلی مهم می باشد و منظور من هم پرداختن به آن خواهد بود ...
سوال می تواند از موضوعات ساده و استفهامی شروع شود و به سوالات پیچیده برسد و شاید هم به سوالاتی برسد که بی پاسخ باشند !! گاه جوابِ سوال در همان نزدیکی ها قرار دارد ، نزدیک خود سوال و یا پیش یکی از آدم هایی که کنار انسان قرار دارند و با پرسیدنِ سوال از آنها به جواب می توان رسید ... گاه برای رسیدن به پاسخ باید یک عالمه در میان جواب های گوناگون و اطلاعات درهم و برهم کنکاش کرد و به جواب رسید ... گاه جواب هایی پیدا می شوند که آچماز همدیگر هستند ، و با انتخاب آنها یک سوال دیگر پیش می آید و کار کمی سخت می شود و ...
ابعاد سوال برای افراد مختلف فرق می کند ، سوالی که می تواند از یک نفر ، چند ساعت وقت بگیرد و بعد از تخلیه ی کامل انرژی ، منجر به افزایش هیجانات مختلف شدن و برایش سکته پیش بیاورد (!!) برای یکی دیگر در همان لحظه ی اول با جواب بله یا خیر به اتمام برسد !! تبعات بعدی جواب هم می تواند حاشیه یی بر ابعاد یک سوال باشد و آن را بصورت واقعی و یا توهمی بزرگ و بزرگتر بکند ...
یکی از همکاران امروز آمد سراغ من و درباره موضوعی سوالی طرح کرد ، جواب من خیلی ساده و کوتاه بود ... در حالیکه همین سوال را من چند روی پیش از یکی کرده بودم و نه تنها جواب نداد بلکه از دیدرس خارج شد !!! درباره همین موضوع باهم حرف می زدیم که وقتی سوالی از یکی می پرسیم باید درنظر داشته باشیم که فرد می تواند به آن سوال جواب راحتی بدهد و یا با آن سوال مشکل پیدا بکند !! مخصوصا سوالاتی که ایجاد مسئولیت و تعهد می نماید !!
برای همین عجله در رسیدن به جواب نباید ما را روی جواب گرفتن مُصِر بکند ، بهتر است در صورتی که تشخیص دادیم جواب دادن فرد از حد انتظار معقول بالاتر رفت (!!) با تشریح و ساده کردن سوال او را از منگنه جواب دادن خلاص کرده و او را از درگیری با افکارش رها بکنیم ...
